Τανζανία-18000BPH Γραμμή Γεμίσματος Νερού & Γραμμή Γεμίσματος 5 Gallon
Μια πρωί του Ιανουαρίου του 2024, είχα μόλις αποκοιμηθεί στην καρέκλα δίπλα στο κρεβάτι του νοσοκομείου όταν το τηλέφωνό μου έκανε βιβρώσει. Ήταν ένα μήνυμα WhatsApp του Amar: «Φτάσαμε στο αεροδρόμιο Σαγκάη Πουντόνγκ». Η οθόνη φώτισε το ρυτιδωμένο πρόσωπο του γιου μου στην ενσωματωμένη δεξιά δίπλα μου —είχε μόλις βγει από την αίθουσα τοκετού στις 3 το πρωί, με κλειστά μάτια, τα γροθιά σφιγμένα, σαν ένα μόλις εκκολαφθέν πουλί. Απάντησα γρήγορα: «Θα είμαι εκεί άμεσα», άγγιξα τα μικρά του ποδαράκια, χαιρέτησα ήσυχα τη νοσοκόμα, τύλιξα το παλτό μου σφιχτά γύρω μου και έβαλα βιασύνη προς το αεροδρόμιο.
Όταν παρέλαβα τον Amar και τον βοηθό του, τον Muktar, κρατούσε ένα παλιό φάκελο. Τον άνοιξε μόλις μπήκαμε στο αυτοκίνητο. Μέσα υπήρχαν θολές φωτογραφίες μηχανημάτων, τα οποία είχαν σκουριασμένα σιδερένια πλαίσια. Ο Amar χαμογέλασε και με δείχνοντας είπε: «Πριν δύο χρόνια αγοράσαμε μια γραμμή παραγωγής, η οποία υποτίθεται ότι μπορεί να παράγει 6.000 μπουκάλια. Αλλά κάθε δύο μέρες τα μπουκάλια κολλάνε, και απλώς σωρεύονται στο εργοστάσιο ως σκραπ». Φρύδωσε καθώς μιλούσε, και η καρδιά μου βάρυνε. Τους τελευταίους έξι μήνες, συζητούσαν ξανά και ξανά στο WhatsApp περισσότερες από είκοσι φορές για το «ποσοστό αποτυχίας της μηχανής φυσητήρα» και τη «συμβατότητα της μηχανής τυλίγματος μεμβράνης», χωρίς όμως ποτέ να θέσουν το ερώτημα «φόβος να πέσουν ξανά σε παγίδα». Βλέποντάς τον να κοιτάζει έξω από το παράθυρο, συνειδητοποίησα πόσο σφιχτά κρατιούνταν από την παραγγελία των 18.000 μπουκαλιών.
Δεν το έφεραν απευθείας στο εργοστάσιό μας, αλλά πήγαν στο σπίτι του Lao Wang, του προμηθευτή της μηχανής φυσητήρα. Ο Lao Wang έκανε δοκιμές σε ένα πρωτότυπο στο εργαστήριο. Μόλις μας είδε, άνοιξε αμέσως το καπάκι της δεξαμενής και έδειξε τη βίδα μέσα, χαμογελώντας. «Ξέρω ότι το υλικό PET από την Τανζανία μερικές φορές περιέχει μικρές ακαθαρσίες. Αυτή η βίδα είναι 2 mm πιο παχιά από το πρότυπο, οπότε ακόμη κι αν τρίβεται με ακαθαρσίες, δεν θα μπλοκάρει. Αυτή που εγκαταστήσαμε για έναν πελάτη στην Κένυα πέρυσι λειτουργεί άψογα εδώ και ένα χρόνο». Ο Amar γύρισε κάτω και άγγιξε με τα δάχτυλά του το επίχρισμα της βίδας, χωρίς να λέει τίποτα. Ο Muktar, από την άλλη πλευρά, έβγαλε ένα στυλό και έγραψε στο πίσω μέρος ενός φακέλου: «Παχύτερη βίδα για αποφυγή ακαθαρσιών.»
Αργότερα, όταν πήγα να δω τη μηχανή τυλίγματος φιλμ, ζήτησα ειδικά από τον τεχνικό να σταματήσει τη μηχανή. Δείχνοντας τον μοχλό ρύθμισης στον κρατητή της μάσκας ματιών, είπα: «Μερικές φορές αλλάζετε μπουκάλια διαφορετικών μεγεθών. Δεν χρειάζεται να σφίξετε τις βίδες σε αυτόν τον μοχλό ρύθμισης· απλώς γυρίστε τον για να ρυθμίσετε το ύψος. Ένας χειριστής μπορεί να το μάθει μετά από δύο προσπάθειες, οπότε δεν χρειάζεται να περιμένει τον τεχνικό». Ο τεχνικός το έδειξε αμέσως, αλλάζοντας από μπουκάλι 330ml σε 500ml σε μόλις δύο λεπτά. Τελικά, ο Amar μίλησε: «Την τελευταία φορά που χρησιμοποιήσαμε αυτήν τη μηχανή τυλίγματος φιλμ, χρειαζόμασταν δύο ώρες για να ρυθμίσουμε κάθε σχήμα μπουκαλιού, και παρ' όλα αυτά δεν τυλίγονταν σφιχτά». Ο τόνος της φωνής του ήταν λιγότερο εντατικός.
Στο γεύμα στην εργοστασιακή ταβέρνα, το τηλέφωνό μου χτύπησε. Ήταν ένα βίντεο από τη γυναίκα μου. Ο γιος μας είχε ξυπνήσει και κοίταζε την κάμερα με τα λαμπερά του μάτια. Σήκωσα το τηλέφωνό μου για να τους το δείξω. Ο Amar έσκυψε προς τα εμένα και τα μάτια του άναψαν. «Ακριβώς όπως όταν γεννήθηκε ο μικρότερος γιος μου!» Έβγαλε το δικό του τηλέφωνο και έδειξε μια φωτογραφία ενός μικρού αγοριού με κόκκινο σακάκι. «Είναι το δεύτερο παιδί μου. Με φωνάζει 'Μπαμπά' τώρα». Ο Muktar γέλασε δίπλα του: «Ο Amar πάντα λέει ότι μόλις το εργοστάσιο νερού αρχίσει να λειτουργεί, θα αγοράσουμε στα παιδιά μας ένα σπίτι με αυλή στην πόλη.»
Όταν επιστρέψαμε στο εργοστάσιό μας εκείνο το απόγευμα για να επανεξετάσουμε το συνολικό σχέδιο, ο Amar δεν μελετούσε τα φύλλα προδιαγραφών όπως είχε κάνει το πρωί. Αντ’ αυτού, ρώτησε για την εξυπηρέτηση μετά την πώληση. «Αν υπάρξει πρόβλημα με τη μηχανή, πόσο γρήγορα μπορείτε να στείλετε κάποιον;» Δείχνοντας προς τη φόρμα εξυπηρέτησης μετά την πώληση στον τοίχο, είπα: «Έχουμε έναν τεχνικό επί τόπου στο Καμερούν. Υπάρχει μόνο τετράωρη πτήση μέχρι την Τανζανία. Αρκεί... να μην είναι σοβαρό πρόβλημα, έτσι ώστε να μπορεί να φτάσει την ίδια μέρα. Θα στείλουμε επίσης και ένα επιπλέον σετ ανταλλακτικών για αυτές τις βοηθητικές μηχανές μαζί με τις μηχανές, ώστε να μπορείτε να αντικαθιστάτε μόνοι σας τυχόν μικρά προβλήματα.»
Καθώς έπεφτε η νύχτα, ο Amar ξαφνικά χτύπησε το τραπέζι και είπε: «Εσύ είσαι αυτός». Ο Muktar εξεπλάγη, αλλά μετά χαμογέλασε και εξήγησε: «Μας έδειξαν το εργαστήριο του μηχανήματος φυσητήρα, την εγκατάσταση του μηχανήματος τυλίγματος φιλμ, και μάλιστα άνοιξαν για μας την αποθήκη ανταλλακτικών του μηχανήματος ετικετοποίησης. Η προηγούμενη εταιρεία δεν τόλμησε ποτέ να δείξει παρά μόνο πρωτότυπα στην αίθουσα έκθεσης». Καθώς σήκωσε το στυλό του για να υπογράψει τη σύμβαση, σταμάτησε και σήκωσε το βλέμμα του προς εμένα. «Είσαι εδώ για να μας βοηθήσεις λίγο μετά τη γέννηση του παιδιού σου. Σε εμπιστευόμαστε.»
Μετά την υπογραφή του συμβολαίου και τον βιαστικό μου δρόμο προς το νοσοκομείο, έστειλα μήνυμα στη γυναίκα μου: «Τελείωσε». Μου απάντησε με μια φωτογραφία του γιου μας να χασμουριέται, με λεζάντα: «Κερδίζω χρήματα για την άμυλο γάλακτος του γιου μου». Ο αέρας έπνεε μέσα από το παράθυρο του αυτοκινήτου, φέρνοντας δροσιά, αλλά η καρδιά μου ζεστάθηκε. Από τη μια πλευρά ήταν η απαλή αγκαλιά ενός νεογέννητου παιδιού, που σφίγγει απαλά την καρδιά μου· από την άλλη, η εμπιστοσύνη, που μεταφέρθηκε δια μέσου χιλιομέτρων, εδραιώθηκε στέρεα. Αν και ήμουν εξαιρετικά απασχολημένος αυτόν τον Ιανουάριο, ένιωσα πιο ήρεμος από ποτέ.
